چقدر چشم به راه فردا بوده ام
نه،نمی خواهم بمیرم و فردا نیامده باشد
من فقط فرصتی کوچک می خواهم
برای پیدایش اتفاقی بزرگ
من فقط سهم سیبم را می خواهم
ودیدار با کلمات بی مرز
من فقط سهم سیبم را می خواهم
وفرصت زیبای بوسیدن رخسار انسانی
که سیم خاردار را نمی شناسد

همان فرصت زیبا
وهمین رخسار انسان نیامده را می گویم
بانو

(محمد رضا عبدالملکیان)