بی عنوان

بعضی چیزها با پوست و گوشت و خون آدمی یکی می شه ،جوری که انگار هیچ وقت خارج
از تو نبوده؛بخشی از تو بوده که دیگری که به کلام،ازش شعر ساخته یا به صدا آواز یا یا...
وتو ناخوداگاه برای همیشه زنجیر می شی به اون شعر،آواز ،فیلم، نقاشی وهر کوفت و زهرمار
دیگه که دست از سرت برنمی داره؛مثل اون لحظه ی سرگشتگی هامون توی ماشین که به
دنبال معجزه بود .

خدایا یه معجزه برای من بفرست
یه جهش ،یه چرخش
یه این طرفی یا اون طرفی ...